Ścisła lub kurcząca się polityka pieniężna to działanie podjęte przez bank centralny, taki jak Rezerwa Federalna, w celu spowolnienia przegrzanego wzrostu gospodarczego, ograniczenia wydatków w gospodarce, która, jak się uważa, przyspiesza zbyt szybko, lub powstrzymania inflacji, gdy jest rośnie zbyt szybko.
Jaka jest różnica między ostrą a luźną polityką pieniężną? W ścisłej polityce pieniężnej działania Fed zmniejszają podaż pieniądza, aw luźnej polityce pieniężnej działania Fed zwiększają podaż pieniądza.
Łatwe polityki pieniężne są wdrażane podczas recesji, podczas gdy restrykcyjne polityki pieniężne są wdrażane w czasach wysokiej inflacji. Surowa polityka pieniężna ma na celu spowolnienie działalności biznesowej i pomoc w stabilizacji cen. W tej chwili Fed podniesie stopy procentowe. Jakie są główne elementy polityki pieniężnej?
Celem ścisłej polityki pieniężnej jest zwykle obniżenie inflacji. Przy wyższych stopach procentowych nastąpi spowolnienie tempa wzrostu gospodarczego. Dzieje się tak, ponieważ wyższe stopy procentowe zwiększają koszt kredytu, a tym samym zmniejszają wydatki konsumpcyjne i inwestycje, prowadząc do niższego wzrostu gospodarczego.
Sytuacja, w której uzyskanie kredytu jest utrudnione ze względu na politykę pieniężną banku centralnego. Trudna sytuacja pieniądza pojawia się, gdy bank centralny przyjął stosunkowo wysokie docelowe stopy procentowe.
Polityka pieniężna jest domeną narodowego banku centralnego. ... Kupując lub sprzedając rządowe papiery wartościowe (zwykle obligacje), Fed - lub bank centralny - wpływa na podaż pieniądza i stopy procentowe. Jeśli na przykład Fed kupuje rządowe papiery wartościowe, płaci czekiem wystawionym na siebie.
Ekspansywna (lub luźna) polityka pieniężna podnosi ilość pieniądza i kredytu powyżej poziomu, jaki byłby w innym przypadku, i obniża stopy procentowe, zwiększając zagregowany popyt, a tym samym przeciwdziałając recesji.
Fed tradycyjnie używał trzech narzędzi do prowadzenia polityki pieniężnej: rezerw obowiązkowych, stopy dyskontowej i operacji otwartego rynku.
Sytuacja, w której uzyskanie kredytu jest utrudnione ze względu na politykę pieniężną banku centralnego. Trudna sytuacja pieniądza pojawia się, gdy bank centralny przyjął stosunkowo wysokie docelowe stopy procentowe.
Polityka, za pomocą której centralne władze monetarne, takie jak System Rezerwy Federalnej, dążą do zapewnienia obfitości i dostępności pieniędzy po niskich stopach procentowych. (Porównaj politykę ograniczonych pieniędzy.)
Dokonaj rozróżnienia między okresami ostrej i luźnej polityki pieniężnej. ... Rosnące oprocentowanie pożyczek i możliwości kredytowych to okres zaostrzania polityki pieniężnej, podczas gdy malejące stopy procentowe to okres luzowania polityki pieniężnej.
Jeśli podaż jest większa niż popyt, ceny spadają. Innymi słowy, gdy na rynku jest za dużo produktu, każda jednostka traci na wartości. Ta sama zasada dotyczy pieniędzy. Jeśli w obiegu jest za dużo pieniędzy - zarówno gotówki, jak i kredytu - wówczas wartość każdego dolara maleje.
Popyt na pieniądz jest powiązany z dochodem, stopami procentowymi i tym, czy ludzie wolą trzymać gotówkę (pieniądze), czy też niepłynne aktywa, takie jak pieniądze. To pokazuje, że popyt na pieniądz jest odwrotnie proporcjonalny do stopy procentowej. Przy wysokich stopach procentowych ludzie wolą trzymać obligacje (które dają wysokie odsetki).
Jeszcze bez komentarzy